| ترجمه فارسی مکارم |
|
مؤمنان رستگار شدند; «1» آنها که در نمازشان خشوع دارند; «2» و آنها که از لغو و بیهودگى روىگردانند; «3» و آنها که زکات را انجام مىدهند; «4» و آنها که دامان خود را (از آلودهشدن به بىعفتى) حفظ مىکنند; «5» تنها آمیزش جنسى با همسران و کنیزانشان دارند، که در بهرهگیرى از آنان ملامت نمىشوند; «6» و کسانى که غیر از این طریق را طلب کنند، تجاوزگرند! «7» و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت مىکنند; «8» و آنها که بر نمازهایشان مواظبت مىنمایند; «9» (آرى،) آنها وارثانند! «10» (وارثانى) که بهشت برین را ارث مىبرند، و جاودانه در آن خواهند ماند! «11» و ما انسان را از عصارهاى از گل آفریدیم; «12» سپس او را نطفهاى در قرارگاه مطمئن ( رحم) قرار دادیم; «13» سپس نطفه را بصورت علقه ( خون بسته)، و علقه را بصورت مضغه ( چیزى شبیه گوشت جویده شده)، و مضغه را بصورت استخوانهایى درآوردیم; و بر استخوانها گوشت پوشاندیم; سپس آن را آفرینش تازهاى دادیم; پس بزرگ است خدایى که بهترین آفرینندگان است! «14» سپس شما بعد از آن مىمیرید; «15» سپس در روز قیامت برانگیخته مىشوید! «16» ما بر بالاى سر شما هفت راه ( طبقات هفتگانه آسمان) قرار دادیم; و ما (هرگز) از خلق (خود) غافل نبودهایم! «17» |
1
